ਪਯਾਰਾ ਵਤਨ ਹੋਗਾ

ਜਬ ਅਪਨਾ ਬਾਗਬਾਂ ਹੋਗਾ ਚਮਨ ਅਪਨਾ ਚਮਨ ਹੋਗਾ।
ਤੋ ਫਿਰ ਫਸਲੇ ਬਹਾਰ ਆਏਗੀ ਪਹਲਾ ਸਾ ਚਮਨ ਹੋਗਾ।

ਮਨਾਹੀ ਫਿਰ ਨ ਹੋਗੀ ਬੁਲਬੁਲੋਂ ਕੋ ਚਹਚਹਾਨੇ ਕੀ,
ਜੁਬਾਂ ਅਪਨੀ ਜੁਬਾਂ ਹੋਗੀ ਦਹਨ ਅਪਨਾ ਦਹਨ ਹੋਗਾ।

ਗੁਲਾਮੀ ਕੀ ਕਟੇਂਗੀ ਬੇੜਿਯਾਂ ਸਾਰੀ ਮਗਰ ਉਸ ਦਿਨ,
ਨਿਛਾਵਰ ਜਬ ਵਤਨ ਪੇ ਅਪਨਾ ਤਨ-ਮਨ ਔਰ ਧਨ ਹੋਗਾ।

ਨਿਕਲ ਜਾਏਗਾ ਜਿਸ ਦਿਨ ਖੌਫ ਦਿਲ ਸੇ ਜਾਨ ਜਾਨੇ ਕਾ,
ਸ਼ਹਾਦਤ ਕੋ ਝੁਕੀ ਗਰਦਨ ਬੰਧਾ ਸਿਰ ਪਰ ਕਫਨ ਹੋਗਾ।

ਅਗਰ ਹਮ ਹੁਕਮ ਗਾਂਧੀ ਪਰ ਰਹੇ ਆਏ ਕਮਰ ਬਸਤਾ,
ਰਿਹਾ ਸੱਯਾਦ ਕੇ ਪੰਜੇ ਸੇ ਫਿਰ ਪਯਾਰਾ ਵਤਨ ਹੋਗਾ।