0 Bookmarks 237 Reads0 Likes
પ્યાસ કેરૂં પારખું કરતાં અમે બેસી રહ્યાં,
જિંદગીના જામને ભરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
સ્થિરતાપૂર્વક સફર કરતાં અમે બેસી રહ્યાં,
પૃથ્વીના આસન ઉપર ફરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
વાસ્તવિકતાની અછતમાં એ જ ઉપયોગી હતાં,
એટલે તો સ્વપ્ન સંઘરતા અમે બેસી રહ્યાં.
બે ય સ્થિતિમાં અમારું સ્થાન ઉપવનમાં જ છે,
ડાળ પર ખીલતાં અને ખરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
દીપ જેવી આ દશામાં ક્યાં હતાં અમને ચરણ?
તેજની વાટે જ વિસ્તરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
હોઠ પર તો તારે માટે મૌનનાં તાળાં હતાં,
હૈયે તારું નામ ઉચ્ચરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
હેડકી આવી છતાં નહોતી મિલનની શક્યતા,
કોઈને અમથા જ સાંભરતા અમે બેસી રહ્યાં.
કોઈ તો ઊંચકી જશે બેફામ એવી આશમાં,
જિંદગીની વાટમાં મરતાં અમે બેસી રહ્યાં.
No posts
No posts
No posts
No posts
Comments