સૂતર આવે તેમ

સૂતર આવે તેમ તૂં રહે,જ્યમ ત્યમ કરિને હરિને લહે;
નેશ ટેક ને આડી ગલી,પેઠો તે ન શકે નિકળી;
અખા કૃત્યનો ચઢશે કષાય,રખે તૂં કાંઇ કરવા જાય.

ખટદર્શનના જુજવા મતા,માંહોમાંહી ખાધા ખતા;
એકનું થાપ્યું બીજો હણે,અન્યથી આપને અધકો ગણે;
અખા એજ અંધારો કુવો,ઝગડો ભાંગી કોઇ ન મુવો.

હું ટાળી અછતો થૈ રહે,હરિપ્રભામાંહે થૈ વહે;
પોતાપણેથી જે નર ટળે,અણ આયાસે હરિમાં ભળે;
અખા વાત સમજી લે વિધ્યે,જાંહાં છે ત્યાં આકાશજ મધ્યે.

પડે નહીં જે પૃથ્વી સુવે,કને નહીં તે કો શું ખુવે;
ટાઢું ઉનું નોહે આકાશ,પાણીમાં નોહે માંખણ છાસ;
બ્રહ્મજ્ઞાન એવું છે અખા,જ્યાં નૈં સ્વામી સેવક સખા.

રંગ ચઢે તે જાણો મેલ,પોત રહે તે સામું સહેલ;
આપે આતમ સ્વયં પ્રકાશ,કર્મ ધર્મનો કાઢી પાસ;
અખા એવી સદગુરૂની કલા,સમઝે નહિ તો વાધે બલા.

સમજી રહે તો સઘળો લાભ,કાયકલેશે વાધે ગાભ;
હું માને તો હોય સંતાન,આતમતાનું થાએ જાન;
અખા હરિ જાણી હું ટાળ,જન્મ કોટિની ઉતરે ગાળ.

માની ત્યાં માયાનો ભાગ,માને માયા પામે લાગ;
કેવળમાં જે બીજું ભળે,કલ્પિત ભ્રમ ટાળ્યો નવ ટળે;
અખા નિજ આતમને સાધ્ય,ઔષધવોણી જાયે વ્યાધ્ય.

એક નહીં તાં બીજું કશું,જાણું નૈં શું વાસો વસું;
પંચ નહીં ત્યાં કેની શાખ્ય,વણ રસના અચવ્યો રસ ચાખ્ય;
અખા સમજે તો સમજી જુવે,બાપના બાપને ઘેલાં રૂવે.