किरणहरुको खेलभूमि - भूपिन ब्याकुल

आँखीझ्यालबाट कोठाभित्र छिरिरहेका

ट्युवलाइटझैं

घामका किरणहरु

समात्न खोजिरहेको छ मेरो सानो छोरो

जसरी मा समात्न खोजिरहेको छु उसको बगलमा

कविताका त्यतै किरणहरु !

सोचिरहेछु –

उसले लठ्ठीझैं समात्न रहर गरेको

र समातेर खेल्न खोजिरहेको घामका किरणहरु

त्यहीं कतै उपस्थित छ जीवनको निख्खर अर्थ !

सोचिरहेछु –

किरणहरुको खेलभूमिमा

मैले पक्रिन खोजिरहेका र परपर सर्दै गइरहेका कविताका क्षितिजहरु

त्यहीं कतै उभिएको छ कविताको छायाँ !

असफलतासँग निस्फिक्री जिस्किएर

छोरा सङ्घर्ष गरिरहेको छ

किरणहरूको लठ्ठी समात्न

र त्यसलाई टेकेर धर्तीमा उभिन

ब्यस्त छु म

कविताका छायाँहरू पक्रन र त्यसलाई लगेर कसैको हृदयमा टाँग्न

सोचिरहेछु

जीवन अरु कुन बेला यति सुन्दर देखिन सक्छ ?