दिवङ्गत कविको नाममा - भूपिन ब्याकुल

पुरै जीवनभरी अर्थ लगाउन पुग्नेगरी

मेरो हातमा एउटा कविता थमाएर

लापत्ता भएको छ मेरो प्रिय कवि

हराउनुअघि

मेरो छेउमा गाइरह्यो उसले

अभावका अन्तिम अन्तराहरु

हराएपछि

अन्जुलीमा थमाइदिएको छ जीवनको कविता

जसलाई मैले अर्थहरूको समुद्रमा

पारि तार्नु छ … … …

तुलसीको मठनेर

उसले पोतेर गएको छ एउटा एब्सट्रयाक्ट पेंटिंग

जसलाई बुझ्नु छ

बेडरुमको कुनामा

छाडेर गएको छ एउटा दुब्लो बाँसुरी आँफूजस्तो

त्यसमा जीवनको धून भर्नु छ

कला लेख्न र पोत्नुमा के महानता छ र ?

जीवनको सर्वाङ्ग क