0 Bookmarks 93 Reads0 Likes
ਮਕਰੋ ਫਰੇਬ ਚਲ ਬਸੇ ਅਬ ਦਿਨ ਸ਼ਬਾਬ ਕੇ।
ਭੜਕਾਨੇ ਲਗੀ ਹੈ ਮੌਤ ਭੀ ਸਿਰ ਜਨਾਬ ਕੇ।
ਜਬ ਵਕਤ ਥਾ ਹਜੂਰ ਕਾ ਤਬ ਐਸ਼ ਕਿਯਾ ਖੂਬ,
ਸਾਮਾਨ ਸਜਾਏ ਰਹੇ ਦੂਲ੍ਹਾ ਨਵਾਬ ਕੇ।
ਜਿਨਕੋ ਨ ਥੇ ਨਸੀਬ ਕਭੀ ਜਾਮ ਕੇ ਦੀਦਾਰ,
ਗਟਕਾਏ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਹਜਾਰੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਕੇ।
ਇਸ ਕੌਮ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਾ ਉਨਕੋ ਜੋ ਹੁਆ ਸ਼ੌਕ,
ਕਟਵਾਏ ਗਏ ਬੱਚੇ ਭੀ ਖਾਨਾ ਖਰਾਬ ਕੇ।
ਪਰ ਅਬ ਹੈ ਹਵਾ ਔਰ, ਜਮਾਨਾ ਭੀ ਔਰ ਹੈ,
ਖਿਲਤੇ ਹੈਂ ਉਜੜੇ ਬਾਗ ਮੇਂ ਅਬ ਗੁਲ ਗੁਲਾਬ ਕੇ।
No posts
No posts
No posts
No posts
Comments