આભડછેટ

આભડછેટ અંત્યજની જણી, બ્રાહ્મણ વૈષ્ણવ કીધા ધણી;
બારે માસ ભોગવે એ બે, સૌને ઘેર આવી ગઇ રહે;
અખા હરિ જાણે જડ જાય, નૈં તો મનસા વાચા પેશીરે કાય.

ઇશ્વર જાણે તે આચાર, એ તો છે ઉપલો ઉપચાર;
મીઠાં મૌડાં માન્યાં દ્રાક્ષ, અન્ન નોય અન્નમાંની રાખ;
સોનામખી સોનું નવ થાય, અખા આંધળીને પાથરતાં વાણું વાય.

પોતાનાં પડખાં નવ જુવે, હાડ ચામડા મુરખ ધુવે;
શુદ્ધ કેમ થાય જો ચામડું, મોટું માંહે એ વાંકડું;
હરી જાણ્યા વિના ભૂલા ભમે, અખા પાર ન પામે ક્યમે.