प्रेम वाट

एका लग्न मंडपात हृदय सोडुन आलो

कळत नकळत प्रेमाचं एक बीज रोपून आलो

प्रेम गंध स्पर्श करीत हृदयाला ती जवळ नसताना

तीचा चेहरा हृदयातछपला लग्न मंडपात असताना

अवचित भेट होऊन तीच्याशी लाजिरवाणं झालं अंग

तोंडात शब्द अडखळून कोरा झाला अंतरंग

प्रभात संध्या क्षणा क्षणात तीच्या प्रेम गंधात हरवलो

डोळ्यांपुढे येताच स्मितहास्य देत तीच्या बोलीत गुंतलो

संदेश पाठवलं प्रथमच तू खूप आवडतोय मला

तिचं उत्तर आलं हो का तुझी आठवण येतोय मला

हे सगळं ऐकून हृदयात आनंदाचा जोरदार वारा सुटला

पावडरचं सारवण करून चेहरा दर्पणात डोकावू लागला

आता प्रश्न पडला मनाला प्रेम कसं व्यक्त करू तिच्याशी

पुन्हा दुसरा संदेश पाठवलं मला प्रेम आहे तुझ्याशी

तिचं पुन्हा उत्तर आलं हा प्रेम नाही आकर्षण असतो

प्रेम वगैरे काही नसतं मैत्रीचं नातं कायम ठेवू शकतो

हे ऐकताच त्या क्षणी तोंडात शब्द चावून जीव स्तब्ध झालं

प्रेमाचं गंध एका क्षणात नाहीसा होऊन प्रेमगंध नष्ट झालं

काही वेळ नैराशान जखडून जीवाला पोखर केलंय

कामावरचं मन काही वेळे पुरता नाहीसा झालंय

स्मरणात आलं मैत्रीचं नातं अजूनही कायम आहे

तिला क्षमा मागताच म्हटलं आपल्या मैत्रीच्या

नात्याची ही नवीन सुरुवात आहे